یک سوال: چرا با خاطره هامان زندگی می کنیم و این خاطرات مربوط به دورانی خاص است؟... چرا « حال » ما بعدها خاطره نمی شود؟
.................................
از دوران کودکی نوجوانی و جوانی ترانه هایی در ذهنم جاودان شده اند.( انروزها خبری از بنان و شجریان نبود!) امشب پس از مدتها به تماشای کلیپ برخی از ان ترانه ها نشستم و بغض کردم:( نمی دانم چرا از رها کردن اشک خجالت می کشیدم.)
Hello!is it me you're looking for
Heal the world...
( با پویان روبروی تلویزیون می نشستیم (can live) و برای « Mariah Carey» جیغ می زدیم!)
We are the world,we are the children...
Sorry,I never told you
all I wanted to say
now it's too lete to hold you
...
you've flown away ,so faraway
(وای! این موزیک در سال ۱۹۹۵ چندین هفته NO.1 بود. من و شروین چه عشقی می کردیم!)
...................................
دیگر کودک نیستم...
کات!