شرم

این شبها « رعد » بر شهرمان می خروشد. « باران » ـ با همه جان و امید ـ می شورد و میشوید: باشد تا این « تهران » کمی بوی پاکی بگیرد...
هی! شهر من!...بخدا که ما اینگونه نبودیم!


کات!