گر بدینسان زیست باید پستمن چه بی شرمماگر فانوس عمرم رابه رسوایینیاویزمبر بلند کاج خشک کوچهء بن بستگر بدینسان زیست باید پاکمن چه ناپاکماگر ننشانم از ایمان خودچون کوهیادگاری جاودانهبر تراز بی بقای خاک...کات!