باشد: هیچگاه در هنگامه های نالانی ات٬ همراه خوبی نبوده ام. یا سکوت می کنم و یا ارام سخن گفتنم ٬ترا بیش از پیش می ازارد...
باشد: اهل غوغا نیستم؛ اهل تلاش ٬هم...فقط٬در این اتاق تنهایی می چرخم و می خوابم و می خوانم...
« من٬ترا درک نمی کنم.»...هنگامهء سپید٬نمی اید. اما انگاه که ارام را به روحت بازگردانم٬ ـ به دل ـ نمی بخشمت.
کات!